جاده یعنی غربت، سهراب گفت

خیلی زود باید دل به جاده بزنم، جاده‌ای که باهاش غریبه نیستم اما خیلی هم دوستش ندارم، اسم جاده که میاد دلم تنگ میشه، اصلا هم مهم نیست که قراره عید بیاد و سالی تحویل بشه، شاید بیشتر آدم‌ها با نزدیک شدن به عید خوشحال میشن، اما من گاهی دلم میگیره از عید، آخه عید یعنی یک سال گذشت از عمری که شاید باید خیلی بهتر سپری میکردمش، یک ســــــــــــــال دیگه هم داره میره!

هوای گریه با من

دلم گرفته ای دوست

لینک

منو رها کن ازین فکر تنهایی

گاهی اوقات هست که آدم دلش می‌خواد هیچ‌جا نره فقط بشینه توی خونه و زل بزنه به دیوار و شاید کمی هم هق‌هق کنه، اینجور وقت‌ها کمتر  پیش میاد که اطرافیان آدم رو درک کنن، اصلا گاهی یک شمشیر دولبه میگیرن دستشون و هی فرو میکنن تو تن افکار پژمردهٔ آدم تا بهت بفهمونن که ما حواسمون بهت هست که داری غصه میخوری اما همین اطرافیان محترم همون بهتر که حواسشون نباشه، همون بهتر که نفهمن داری غصه جا میکنی، چون وقتی میخوان کمک کنن پیش میاد که فاز مرام و معرفت ورمیدارن و دقیقا ۲۴ساعت بعد اون حرفایی رو که زدن یادشون میره، یادشون نمیاد که شب قبل چی گفتن و چه دل‌گرمی‌هایی دادن، گاهی اوقات مثل الآن هست دلم نمی‌خواد پامو از خونه بیرون بذارم و فقط میخوام فکر کنم منم و من و یک کتاب شعر دوست‌داشتنی که یک هدیهٔ دوست‌داشتنی از یک عزیز دوست‌داشتنی‌تره
دلم می‌خواد فقط شعر بخونم اما نمیشه

دلم گرفته ای دوست

دلی که بشکنه خیلی فاز سختیه، دلی هم که نشکنه دل نیست، دل دل کردنم تو این روزها تقصیر کسی نیست، شاید زیادی دل نازک شدم

کاشکی حال دل همه ما خوب باشه، دل تنگی و دل دادگی و دل سپردگی مرهم دارن